Ηλεκτρονικός τουριστικός οδηγός

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Βρισκόμαστε στην αρχή της τουριστικής περιόδου του 2011 οι προετοιμασίες των επιχειρήσεων έχουν τελειώσει και αναμένουμε τους επισκέπτες-πελάτες –τουρίστες για να απολαύσουν τον ήλιο, τη θάλασσα, την φυσική και πολιτιστική μας κληρονομία. Μακριά από τα προβλήματά τους, αλλά και τα παγκόσμια γεγονότα και εξελίξεις.
Το ερώτημα που τίθεται  μετά από την σύντομη αυτή αναφορά είναι τι σχέση έχουν αυτά με τον τουρισμό και τη χώρα μας. Τί επιπτώσεις έχει ο τουρισμός στην οικονομία μας και ποιες οι επιδράσεις στα κοινωνικοπολιτικά μας, τα πρότυπα, τα ήθη και τα έθιμά μας.
Αλλά πριν προχωρήσουμε στις επί μέρους παραμέτρους του τουρισμού, είναι ανάγκη,  να διευκρινίσουμε τον όρο του τουρισμού και να προσδιορίσουμε την ουσία του. Υπάρχουν πολλές απαντήσεις σ’ αυτό τον ορισμό, αλλά θα προτιμήσω τον κλασικό, που είναι και ο πλέον διαφωτιστικός:
«Τουρισμός είναι η έμφυτη τάση του ανθρώπου να περιηγείται διάφορα αξιοθέατα, μέρη, τα οποία συγκεντρώνουν είτε φυσικές ομορφιες, είτε πλούσια ιστορία, είτε εντυπωσιακά τεχνολογικά ή μηχανικά επιτεύγματα». Ο τουρισμός είναι μια πανάρχαια  υπόθεση. Ξεκινά από την τάση του ανθρώπου να δει και να γνωρίσει, και σύμφωνα με τον φιλόσοφο Αριστοτέλη «ο άνθρωπος φύσει του ειδέναι ορέγεται» δηλαδή τη δίψα της γνώσης την έχει ο άνθρωπος έμφυτη.
Ιδιαίτερα ο σύγχρονος άνθρωπος έχει και πολλούς άλλους εξωγενείς λόγους για να επιζητά την ανάπτυξη του τουρισμού. Και αυτοί είναι το σπάσιμο της μοναξιάς, η καταπράυνση του νευρωτικού άγχους στις βιομηχανικές κοινωνίες της ξέφρενης και αχαλίνωτης ηλεκτρονικής τεχνοκρατίας και η αναψυχή στην κυριολεξία του όρου.
Έτσι λοιπόν ο τουρισμός γίνεται μια οαση, όμως χωρίς τη ζεστασιά της παραδοσιακής εστίας και τη σπιτική στοργή, που προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να λησμονήσει προβλήματα, βάρη, και διαφορες καταστάσεις που τον πνίγουν καθημερινά. Πες δηλαδή ότι οι διακοπες-τουρισμος είναι η ΚΥΡΙΑΚΗ του έτους.
Ο τουρισμός δεν είναι όμως ένα γεγονός και μια πραγματικότητα ατομικής μόνο ωφέλειας. Είναι μια αλλαγή , του συλλογικού τρόπου ζωής των παραδοσιακών κοινωνιών.
Ιδιαίτερα στη χώρα μας έφερε μια «πολιτιστική επανάσταση» με πολλά θετικά  Σύνδεσε τη μέχρι χθες αποκομμένη από τον ευρωπαϊκό κορμό ελληνική τουριστικη περιφέρεια, με την διεθνή κοινότητα, πρόβαλε σε διεθνή κλίμακα τις απαράμιλλες ομορφιές της, τα φυσικά της μνημεία, την ιστορία της και την μυθολογία της.
Ας πάρουμε τον δήμο  μας [ΔΗΜΟΣ-ΤΕΜΠΩΝ]  δειγματοληπτικά και ας αναλογισθούμε την παγκόσμια προβολή που έχει ο Όλυμπος ή τα Αμπελάκια ή ο Αργυροδύνης Πηνειός [κατά τον Όμηρο] με την  πανέμορφη κοιλάδα των Τεμπών. Ας σκεφθούμε πόσοι στον εξω-ελληνικό κόσμο σήμερα ζουν με το όνειρο να πατήσουν έστω και για λίγες ώρες τα πόδια τους στην αρχέγονη κατοικία των θεών, να δειπνήσουν στο μέρος που δημιουργήθηκε ο πρώτος παγκόσμιος συνεταιρισμός, να περιπλανηθούν στο μέρος που διαδραματίστηκε το ανελέητο ερωτικό κυνηγητό της Δάφνης από τον Διόνυσο.
Ο χώρος όμως που κατά γενική ομολογία ο τουρισμός έχει ευδοκιμήσει είναι ο οικονομικός και επαγγελματικός. Οι τουριστικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα,  απορροφούν ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος του πολύτιμου δυναμικού των νέων επιχειρηματιών και των εργατικών χεριών. Ας σκεφθούμε ότι χωρίς τουρισμό και συνάλλαγμα, πόσοι δικοί μας άνθρωποι θα είχαν εγκαταλείψει τούτη τη χώρα,  για να ζητήσουν «καλύτερες» μέρες σε άλλες πατρίδες.
Ο τουρισμός λοιπον έκανε την οικονομια να ανθοφορήσει.[18τοις εκατο του ΑΕΠ] Αυτό που μένει σε εμάς να «Πληρώσουμε» για τα ωφέλιμα που μας έδωσε ο τουρισμός, είναι να μην γίνουμε κακοί σαράφηδες του Ήλιου και της Θάλασσας. Κλείνω με τα λίγα αλλά πολύ μεστά λόγια του  Ευάγγελου Παπανούτσου, τον οποίο το θέμα της έλλειψης τουριστικής αγωγής από μέρους των Νεοελλήνων, τον είχε πικράνει πολύ, εκεί προς το τέρμα της ζωής του.
Γι’ αυτό έγραψε:
«Επειδή είμαστε σχετικά νέοι στον τουρισμό σε σχέση με άλλους λαούς και με την έντονη επιθυμία για εύκολο πλουτισμό, που τελευταία μας δέρνει, δεν κάνουμε την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών και δεν προβάλλουμε τα τουριστικά αξιοθέατα της χώρας μας με σεβασμό και περίσκεψη.
Και πολύ φοβάμαι, ότι όσο θα πλημμυρίζουν τη γραφική μας χώρα τα καραβάνια των τουριστών, τόσο αν δεν προσέξουμε και δεν πάρουμε προφυλακτικά μέτρα, θ’ αλλοιώνεται το μέταλλο της ψυχής μας και η παράδοση μας θα γίνει χρυσόχαρτο για περιτύλιγμα τουριστικών ενθυμίων.
Έτσι ένα επικίνδυνο ψέμα θ’ απλώνεται καθημερινά για να ταριχεύει την ιστορική μας μνήμη και εκτίμηση. Τα πάντα θα θυσιάζονται στο βωμό του Μολώχ του κέρδους. Θα ξεπουλάμε πολύ χυδαία και φτηνά ακόμη και το νυφιάτικο κρεβάτι της μάνας μας.
Αλλά τότε τι θα μείνει πια όρθιο στον τόπο αυτό, των μεγαλόστομων διακηρύξεων, για την αξία της παράδοσης;»
(Πηγή: Άρθρο κ. Βουτηράκη Μανώλη
Προσαρμοσμένο από τον κ. Βουλιώτη Θεοφάνη)